نوع عمل جراحی به نشانه های بیماری وتشخیص پزشک بستگی دارد . در باره جزئیات عمل جراحی با پزشک خود صحبت کنید . دو نوع عمل جراحی فیوژن مهره های گردن انجام می شود :
فیوژن قدامی : این جراحی در ناحیه قدامی گردن انجام می شود .
فیوژن خلفی : این جراحی با ایجاد برش در ناحیه خلفی گردن انجام می گیرد .
جراحی فیوژن با استفاده از پروتز و پیچ
جراح با توجه به تشخیص بیماری و وضعیت بیمار از میله یا پیچ های فلزی یا قلاب هم استفاده می کند تا همراه با گرافت استخوانی در مهره های گردن ثبات بیشتری ایجاد شود . گرافت استخوانی به مهره آسیب دیده متصل می شود . در دوران پس از جراحی مهره ها به هم چسبیده و یک بافت استخوانی محکمی را تشکیل می دهند . بیحرکت نگه داشتن مهره های گردن ، ثبات ناحیه گردن را تامین می کند .
گرافت استخوانی 1
- اتوگرافت : قطعه کوچکی از استخوان بدن بیمار که معمولا از ناحیه ران یا لگن است برای پیوند برداشته می شود .
- آلوگرافت : قطعه کوچک استخوانی از بانک استخوان که متعلق به فرد اهداء کننده دیگر است و تحت شرایط استریل نگه داری شده است در جراحی فیوژن مورد استفاده قرار می گیرد . بافت پیوندی از طریق انجام آزمایشات تخصصی شبیه به آزمایش های انتقال خون انتخاب می شود .
روش جراحی فیوژن مهره های گردنی
جراحی تحت بیهوشی عمومی انجام می شود ، تیوب مخصوص در داخل مجرای تنفسی قرار داده می شود تا در حین بیهوشی عملکرد ریه ها تداوم یابد . جراحی در اتاق عمل مخصوص انجام شده و یک شکاف کوچک در ناحیه گردن ایجاد می شود تا جراح بتواند به مهره های گردن دسترسی پیدا کند . تصویر برداری با اشعه ایکس در اتاق عمل به جراح کمک می کند تا محل درست استخوان یا مهره آسیب دیده را پیدا کند . جراح با استفاده از ابزار های برش بسیار ظریف با دقت بافت نرم مجاور اعصاب نخاعی را بر می دارد . سپس همه یا بخشی از استخوان لامینا را همراه با دیگر اجزای دیسک خارج می سازد . سپس دیسک آسیب دیده که در بین دو مهره گردنی قرار دارد را همراه با نواحی مبتلا به آرتروز خارج می کند . گرافت استخوانی در فضای بین دو مهره قرار داده می شود به طوری که اطراف مهره را در بر گرفته ومانع از حرکت غیر طبیعی مهره گردنی می شود . در این هنگام جراح استخوان ها را در جای خود محکم می کند . وی بدین منظور ترکیبی از پیچ ، قلاب یا میله های فلزی یا ترکیبی از آن ها را به کار می برد . هر قدر استخوان های جراحی شده کم تحرک تر باشند ، میزان موفقیت جراحی فیوژن بیشتر خواهد بود .
فیوژن قدامی به روشی انجام می گیرد که در آن مهره ها دور از هم نگه داشته شده و فاصله بین آن ها حفظ می شود. بعد از اتمام جراحی عضلات و بافت نرم سر جای خود قرار داده شده و پوست ناحیه جراحی شده با بخیه دوخته و شکاف بسته می شود ( از منگنه ، چسب ، پوشش یا بخیه های جذبی هم می توان استفاده کرد ) .
بهبودی بعد از عمل جراحی مهره های گردن
زمانی این عمل موفقیت آمیز به شمار می رود که نشانه ها برطرف و استخوان ناحیه فیوژن ترمیم شده باشد . ترمیم ناحیه عمل دو یا سه ماه طول می کشد . میزان فعالیت بیمار به قدرت و استحکام فیوژن بستگی دارد . در برخی از بیماران که گرافت استخوانی و ابزارهای فلزی محکم به کار رفته است ممکنست که حرکت دادن ناحیه عمل مجاز باشد . در بیماران دیگر که فیوژن مهره های گردن استحکام کمتری دارد دوران بهبودی باید با احتیاط بیشتری طی شود .
عوارض جانبی
هرعمل جراحی عوارض جانبی خاص خود را دارد. از آنجا که جراحی در اطراف نخاع انجام میگیرد، جراحی های ناحیه گردن بسیار دقیق و پرمخاطره محسوب می شوند. مهم ترین عوارض جانبی ناشی از عمل جراحی فیوژن مهره های گردن عبارتند از:
- عدم رشد مناسب گرافت استخوانی متصل به مهره که فیوژن ناقص خوانده می شود
- آسیب دیدن عصب
- اشکال در بلع
- عفونت و خونریزی
- اسیب دیدن نخاع
بازتوانی
حداقل زمان لازم برای سفت شدن گرافت استخوانی و اتصال مهره ها به یکدیگر سه ماه است . البته یک تا دو سال طول می کشد تا گرافت استخوانی قوام و سفتی مورد نظر را پیدا کند . ممکنست پزشک استفاده از بریس سخت گردنی یا جلیقه هالو را به مدت سه ماه بعد از عمل جراحی جهت حفظ راستای ستون فقرات و ثبات فیوژن استخوان تجویز کند . بعد از انجام عمل جراحی فیوژن ساده گردن استفاده از بریس سخت گردنی توصیه نمی شود .
از انجام فعالیت هایی که ناحیه عمل را تحت فشار قرار می دهد خودداری کنید ، از جمله خم شدن به جلو و انجام حرکات چرخشی گردن به سمت راست یا چپ . بلند کردن اجسام سنگین که فشار زیادی به دست ها تحمیل می کند را به تاخیر بیندازید . تا زمانی که پزشک انجام این قبیل حرکات را مجاز بشمارد .
فیزیوتراپی
پزشک معالج ممکنست که انجام فیزیوتراپی را 5 هفته پس از عمل جراحی توصیه کند . هدف از انجام فیزیوتراپی تقویت حرکات چرخشی و بازتوانی است تا :
- درد و التهاب کاهش یابد .
- حرکت و قدرت بیمار بهبود یابد .
- بیمارروش های اداره کردن شرایط و کنترل نشانه ها را بیاموزد .
- بیمار وضعیت بدنی و حرکات بدنی صحیح جهت محافظت از فیوژن را بیاموزد .